អ្នកស្រី អាន រៀបការនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៩ និងមានកូន ៣នាក់ដែល កូនប្រុស ២នាក់ និង កូនស្រី ១នាក់ ។ កូនប្រុសទាំងពីរ នៅជាមួយគាត់ និង កូនស្រីបានរៀបការ មានគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួន។ អ្នកស្រី អាន គឺជាអ្នកផលិតស្រាសនៅក្នុងភូមិ រីឯប្តីរបស់នាង ឈ្មោះ សេក សារឿន គឺជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប ។ នាងមានអាយុ៥០ឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែនៅតែមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការធ្វើស្រែចម្ការ ។ ពួកគេមិនបានបញ្ចប់ថ្នាក់បឋមសិក្សាទេ តែពួកគេព្យាយាមសន្សំលុយ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់កូនប្រុសទាំងពីររបស់គាត់ ដូច្នេះពួកគេទាំងពីរ អាចចូលរៀននៅសាលាបាន ។ ផ្ទះរបស់គាត់ ស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ១១គីឡូម៉ែត ពីភ្នំពេញ ។ នាងកំពុងខ្ចីប្រាក់ពីម៉ាក់ស៊ីម៉ា ដែលផ្តល់មូលនិធិពីអ្នកផ្តល់ប្រាក់កម្ចី ចំនួន ៧ តាមរយៈ KIVA (http://www.kiva.org) ហើយនេះជាកម្ចីលើកទី៣ នៅក្នុងទំហំទឹកប្រាក់ ៧០០ដុល្លារ ដើម្បីទិញអង្ករ និងអង្កាម ដើម្បីផលិតស្រាស ។រឿងជោគជ័យរបស់អ្នកស្រី អាន ត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះធនធានប្រចាំថ្ងៃរបស់សហគ្រិន ដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុង ញូវយ៉ក ដើម្បីប្រកាសរឿងរបស់នាងនៅក្នុងព័ត៌មានថា ដោយសារតែកម្ចីខ្នាតតូច ដែលបានជួយមនុស្សពាក់កណ្តាលពិភពលោក ។ អ្នកផលិតស្រាសជនជាតិខ្មែរម្នាក់ ឈ្មោះ ផល អាន ត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច ក្នុងការពង្រីកអាជីវកម្មដែលកំពុងរីកចម្រើនរបស់នាង ។